Выхавальніка дзетсада №3 Наталлю Сакалову ў Паставах ведаюць многія: яна падарыла часцінку сваёй душы не аднаму пакаленню маленькіх гараджан, прывіла ім асноўныя жыццёвыя навыкі і ўменні.
У дзіцячым садку Наталля Мікалаеўна працуе ўжо 38 гадоў, заваяваўшы любоў дзяцей, павагу іх бацькоў і калег. Пры гэтым быць выхавальнікам жанчына не збіралася — марыла пра прафесію настаўніка. Пасля школы паступіла ў Аршанскае педвучылішча, а закончыўшы яго — у Віцебскі дзяржаўны педагагічны інстытут. Атрымаўшы дыплом настаўніка чарчэння і рысавання, некаторы час выкладала ў школе-інтэрнаце ў Оршы. А калі выйшла замуж і пераехала да мужа ў Паставы, уладкавалася ў 3-і гарадскі сад.
— На той час вакансій па маёй спецыяльнасці не было, вось і прыйшлося ісці ў дзетсад, — расказвала пры сустрэчы. — Думала, папрацую год-другі, а потым перайду ў школу. Але работа з малымі зацягнула, спадабаўся калектыў сада, і пакідаць яго не захацела.
— Усе мы ведаем, што можна вывучыцца на педагога, але не стаць ім, — гаварыла загадчык дашкольнай установы Марына Хмяльніцкая. — Гэта не пра Наталлю Мікалаеўну. Педагогіка — яе прызванне. Яна ўмее падабраць ключык абсалютна да кожнага дзіцяці, знайсці залатую сярэдзіну паміж палюбіць, пашкадаваць і праявіць строгасць. Дзеці не баяцца выхавальніка і ў той жа час слухаюцца.
Па словах Марыны Чаславаўны, маладыя калегі нярэдка звяртаюцца да Наталлі Мікалаеўны па дапамогу, калі не могуць знайсці падыход да дзіцяці. Жанчына ў такім выпадку падкажа, што зрабіць, каб малы адкрыўся, пайшоў на кантакт. Калі дашкольнікі дрэнна засвойваюць матэрыял на занятках, параіць, як лепш яго паднесці: у якой форме, што расказаць і як паказаць. Маючы вышэйшую кваліфікацыйную катэгорыю, якую атрымала яшчэ ў 2009 годзе, самы вопытны выхавальнік дзетсада №3 не раз пацвярджала свой высокі прафесіяналізм.
За гады працы з дзецьмі Наталля Сакалова зарабіла аўтарытэт не толькі ў мікрараёне будаўнікоў, дзе размяшчаецца дашкольная ўстанова, але і ва ўсім горадзе. Сем’і, якія пераехалі жыць у іншыя раёны Пастаў, па-ранейшаму прыводзяць да яе сваіх малых, нягледзячы на тое, што па новым месцы жыхарства ў крокавай даступнасці ёсць дзіцячы сад. Таксама тыя, чыім выхавальнікам была Наталля Мікалаеўна, стараюцца, каб і іх дзеці трапілі да яе ў групу. Калі святкавалі юбілей сада, на яго прыходзілі цэлымі сем’ямі, у якіх прадстаўнікі розных пакаленняў — ад бабуляў з дзядулямі да ўнукаў — выхоўваліся або выхоўваюцца ў гэтага педагога.
Хоць Наталля Мікалаеўна ўжо дасягнула пенсійнага ўзросту, пакідаць любімую работу не спяшаецца. Яна праяўляе інтарэс да ўсяго новага. У прыватнасці, хутка асвоіла інтэрнэт і цяпер шукае ў ім неабходную для работы інфармацыю, знаёміцца з сучаснымі падыходамі і тэхналогіямі выкладання, можа дыстанцыйна праходзіць павышэнне кваліфікацыі. Спатрэбіліся і навыкі чарчэння і рысавання: жанчына шмат гадоў вядзе гурток дэкаратыўна-прыкладной творчасці, у якім вучыць дзяцей ствараць вырабы з прыроднага матэрыялу. А яшчэ афармляе сваю групу і вестыбюль сада, каб малым, іх бацькам і калегам-выхавальнікам было прыемна сюды прыходзіць.
Алена Шапавалава
