Творчество народного ансамбля аутентичной песни из д. Андроны отражает традиционную культуру Поставщины

Культура

Заходні куток Паазер’я — Пастаўшчына — мае сваю непаўторнасць і песенную культуру. Багатая музычная спадчына краю вызначаецца існаваннем старадаўніх музычных традыцый, да якіх сёння назіраецца павышаная цікавасць.

У гісторыі беларускага народа фальклор быў адзінай формай мастацкай творчасці, і галоўнае месца ў ім займала народная песня, якая выконвалася звычайна без інструментальнага суправаджэння. Песня давала тэмы, настрой, а часта і сюжэт хараводам і танцам, ажыўляла характэрнымі інтанацыямі інструментальныя найгрышы. У ёй, як ні ў якім іншым жанры айчыннага фальклору, знайшлі сваё ўвасабленне вольналюбівы характар беларусаў, іх працоўная дзейнасць, сацыяльныя, сямейныя і дашлюбныя ўзаемаадносіны. У шматлікіх песнях мінулага таксама паэтызуецца навакольная прырода.

Сярод фальклорных гуртоў раёна, у выкананні якіх найбольш поўна адлюстроўваецца традыцыйная культура Пастаўшчыны, асабліва вылучаецца народны гурт аўтэнтычнай песні з вёскі Андроны Курапольскага сельсавета, які быў створаны ў 1986 годзе. У чэрвені 2007-га за высокае выканальніцкае майстэрства, развіццё нацыянальных культурных традыцый і актыўную канцэртную дзейнасць рашэннем калегii Мiнiстэрства культуры Рэспублiкi Беларусь яму было прысвоена ганаровае званне «Народны аматарскi калектыў».

Творчество народного ансамбля аутентичной песни из д.  Андроны отражает традиционную культуру Поставщины

Шмат гадоў кіраўніком гурта была Ніна Фёдараўна Буйла. Пасля яе смерці ў 2020-м гэту пасаду заняла былы выхавальнік дзіцячага сада Андронаўскай яслі-сад—базавай школы Алена Шымковіч, якая спявала ў калектыве. На прапанову ўзначаліць яго згадзілася, калі закрылася ўстанова, у якой працавала. Цяперашняя работа Алене Мікалаеўне знаёмая, таму што яна не адзін год з’яўлялася яшчэ і музычным кіраўніком у садку: складала сцэнарыі, развучвала з дзецьмі песні, рыхтавала святочныя ранішнікі.

Так павялося, што традыцыйныя спевы ў гурце засвойваюцца «з голасу», калі малодшае пакаленне спевакоў назірае за старэйшымі, вучыцца ў іх і паступова далучаецца да выканання. Носьбітамі і аматарамі народнай песні, мясцовых звычаяў і абрадаў, размоўнага і гульнёвага фальклору з’яўляюцца жанчыны старэйшага ўзросту: Наталля Сяргееўна Павініч, Аляксандра Серафімаўна Маслоўская і Ганна Вікенцьеўна Бароўка. Актыўныя ўдзельніцы гурта — Наталля Болт, сёстры Лідзія Счасная і Жанна Мацкевіч. Выдатныя спявачкі, яны дапамагаюць захоўваць і развіваць народныя традыцыі.

«Наша песня патрэбна лю­дзям», — гэтыя словы гучаць як дэвіз андронаўскіх артыстаў. Яны і зараз падтрымліваюць моладзь, якая прыйшла ў калектыў. Самая маладая і актыўная ў гурце — Таццяна Рубцова. Яна не толькі спявае, але і піша вершы, якія друкуюцца на старонках «Пастаўскага краю». Вялікі ўклад у захаванне рэцэптаў страў нацыянальнай кухні ўносіць яшчэ адна ўдзельніца калектыву — загадчыца мясцовай бібліятэкі Алена Дарожка. Колькі цудоўных старадаўніх страў яна прыгатавала на мясцовыя і раённыя святы! Калектыў — пастаянны ўдзельнік раённых аглядаў аматарскай творчасці і такіх свят, як Масленіца, Купалле, традыцыйных восеньскіх і веснавых кірмашоў. Таксама актыўна прымае ўдзел у аглядзе-конкурсе сельскіх падворкаў, які праводзіцца на Міжнародным фестывалі народнай музыкі «Звіняць цымбалы і гармонік».

Аўдыя- і відэазапісы андронаўскіх песень захоўваюцца ў фальклорным архіве Цэнтра культуры і народнай творчасці Пастаўскага раёна. Звесткі пра гэты цікавы калектыў унесены ў гісторыка-дакументальную хроніку «Памяць. Пастаўскі раён». Навукоўцы і студэнты, якія займаюцца вывучэннем народнай спадчыны, — частыя госці ў Андронах.

З кожным годам становіцца ўсё менш носьбітаў самой традыцыі — людзей старэйшага ўзросту. Разам з імі знікаюць шматлікія абрады і звычаі, народныя песні, танцы, інструментальныя творы. Таму мы павіны рабіць усё магчымае для захавання, развіцця ў новых умовах і перадачы нашчадкам лепшых здабыткаў народнай культуры. Узноўленыя абрад, звычай, народная песня даюць магчымасць больш поўна ад­чуць унікальнасць традыцыйнай культуры Пастаўшчыны. Яна не толькі найбагацейшы скарб, створаны шматлікімі пакаленнямі, але і падмурак развіцця як прафесійнага, так і аматарскага мастацтва.

Святлана Марозава, вядучы спецыяліст Цэнтра культуры і народнай творчасці Пастаўскага раёна



Tagged

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *

Этот сайт использует Akismet для борьбы со спамом. Узнайте, как обрабатываются ваши данные комментариев.