Чытачы падказалі чарговы адрас добраўпарадкаванасці — завулак Сонечны, 25, у райцэнтры. Пазнаёміўшыся з гаспадарамі дома, я не толькі ўбачыла ўзорную сядзібу, але і пачула не самую простую гісторыю сям’і.
У Галіны і Уладзіміра Мядзюхаў гэта другі шлюб. Яны сышліся пасля таго, як у абаіх распаліся сем’і.
— Я ведала Вову даўно, — расказвала Галіна, — але ніколі не думала, што стану яго жонкай. Нагараваўшыся ў першым шлюбе, пасля разводу сцвярджала: ніколі не выйду зноў замуж, буду адна выхоўваць Антона, якому на той час было чатыры гады.
Не склалася сям’я і ў Валодзі, у якой таксама падрастаў сын. Суд скасаваў шлюб і прыняў рашэнне, што выхаваннем Дзімы павінен займацца бацька. Ды і без гэтага рашэння мужчына не пакінуў бы дзіця.
— Так у нашай сям’і стала двое сыноў, — працягвала Галіна. — І хоць Дзіма тады ўжо хадзіў у 6 клас, я вельмі хутка знайшла з ім агульную мову, пасябраваў ён і з Антонам. Вельмі добры хлопчык, ён стаў для мяне такім жа родным, як і ўласны сын.
У першыя сумесныя гады Валодзя з Галяй падумвалі пра павелічэнне сям’і. «І толькі праз 10 гадоў у нас з’явіўся вось гэты цуд!» — бацькі ўлюбёна паказваюць на двухгадовага Цімафея. А неўтаймоўны, усюдыісны прыгажунок захоплена руліць па дарожцы на цацачным аўтамабілі. «Напэўна, як тата, будзе вадзіцелем, — свеціцца ўсмешкай Галіна. — Нядаўна пайшоў у садок, і мне стала лягчэй спраўляцца з хатнімі справамі і кветнікамі».
Кветнікаў тут шмат. Яны прыгожа аформленыя і дагледжаныя — ні травінкі. «Як толькі паспяваеце ўтрымліваць усё ў такім узорным стане?» — пытаюся ў гаспадыні. «Я і сама здзіўляюся, — шчыра адказвае яна. — Стараюся. Раніцай устаю і планую, што павінна зрабіць за дзень». Ідзём ад клумбы да клумбы, на якіх ружы, калы, флёксы, лілеі, гартэнзіі, лілейнікі, хрызантэмы, рамонкі, вяргіні і многае-многае іншае. «А Галі ўсё мала, — з усмешкай зазначае муж. — Бачыце, нават за агароджай пасадзілі дэкаратыўныя кустарнікі, а праз дарогу — дрэўцы, няхай расце лясок. Добра, што наш дом крайні. Раней тут было балота, расла лаза. Уклалі шмат сіл і сродкаў, каб ператварыць у тое, што бачыце зараз».
Галіна па прафесіі медыцынская сястра. Да дэкрэтнага водпуску працавала ў АДРАЦ «Ветразь». Уладзімір — дальнабойшчык. Яго маршруты пралягаюць у краіны Еўропы, Грузію, Азербайджан. Пакуль не было малога, Галя падчас водпуску ездзіла ў рэйсы разам з мужам і бачыла, наколькі цяжкая і адказная ў яго работа. Затое ў доме большы прыбытак, і ёсць магчымасць абсталяваць усё так, як хочацца.
— А ў мінулым месяцы ў Мінску спраўлялі вяселле свайму старэйшаму сыну, — расказвалі бацькі. — Дзіма скончыў лясны тэхнікум, зараз завочна працягвае вучобу ва ўніверсітэце. Нам вельмі падабаецца яго абранніца. Антон пакуль пры нас, вучыцца ў Пастаўскім дзяржаўным каледжы.
Як прызналіся Мядзюхі, яны пачыналі сваё сумеснае жыццё з чыстага ліста, не маючы нічога матэрыяльнага. Зараз у іх ёсць усё. А самае галоўнае — каханне ды згода. Мне падалася сімвалічнай нават сама назва завулка, на якім яны пабудавалі дом, — Сонечны. Тут і сапраўды прасторна і сонечна, у тым ліку ад кветак.
Калі мы ўжо развітваліся, Галя падзялілася радаснай для яе навіной: «Заўтра мы са сваццяй едзем у Карэлію. У нас з ёй блізка дні нараджэння, і дзеці падарылі экскурсійную паездку». Не сумняваюся, што захопленая кветкавод прывязе з Карэліі не толькі незабыўныя ўражанні, але і нейкую новую раслінку.
Фаіна Касаткіна
