Рады сустрэчы з кожным
У аўторак Аляксей Аліхвер падымаўся ў кабінет старшыні раённага Савета дэпутатаў Пятра Курто. Ступаў па лесвіцы, а перад вачыма мільгалі, нібы кадры з кіно, пражытыя сем дзясяткаў гадоў. Усе яны звязаны з Пастаўшчынай. Працоўную дзейнасць пачынаў механікам у былым калгасе імя Пушкіна, куды прыехаў, закончыўшы Гарадоцкі тэхнікум механізацыі сельскай гаспадаркі. Пасля тэрміновай службы ў арміі быў прыняты на пасаду інжынера-інспектара Дзяржсельтэхнагляду ўпраўлення сельскай гаспадаркі райвыканкама. Разумеў, што трэба папаўняць веды, і паступіў у Мінскую вышэйшую партыйную школу.
У 1984 годзе Аляксея Аліхвера зацвердзілі інструктарам арганізацыйнага аддзела райкама партыі. А разгледзеўшы ў ім арганізатарскія здольнасці, накіравалі сакратаром партыйнай аргазаніцыі былога саўгаса «Дунілавіцкі» з цэнтрам у Ляхаўшчыне. Пазней працаваў намеснікам дырэктара гэтай гаспадаркі.
Старшынёй Варапаеўскага пасялковага Савета Аляксея Ягоравіча выбралі ў 1998 годзе. На гэтай пасадзе адпрацаваў 13 гадоў да выхаду на пенсію і яшчэ 3 — на пенсіі. У той час Варапаеўскі пассавет быў самым буйным у раёне. Работы старшыні хапала. Ён умеў наладзіць адносіны з людзьмі, выслухаць і дапамагчы.
Адчыніўшы дзверы ў кабінет старшыні райсавета, юбіляр быў рады сустрэчы з тымі, хто прыйшоў яго павіншаваць з днём нараджэння. Першым узяў слова Пётр Курто. Ён падзякаваў Аляксею Ягоравічу за тое, што на любой пасадзе ён вызначаўся адказнасцю, сумленнасцю, кампетэнтнасцю, чалавечнасцю.
— З Аляксеем мы аднагодкі, — гаварыў былы старшыня раённага Савета дэпутатаў Віктар Арэхаў. — Праўда, к таму часу, як я нарадзіўся, ён ужо навучыўся поўзаць. Вучыліся ў адной школе, сябруем з 3 класа. Нашы дарогі не раз перасякаліся па рабоце. І я заўсёды быў упэўнены ў сваім сябры.
— Аляксей Ягоравіч, гляджу на вас і думаю: ці не ўключыць вас у рэзерв кадраў? — з гумару пачала віншаванне начальнік арганізацыйна-кадравага аддзела райвыканкама Алена Рудніцкая. — Прыгожы, падцягнуты, са спартыўнай выпраўкай. Вы яшчэ маладым далі б фору!
Да віншаванняў далучыліся начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама Галіна Чаплінская, старшыня Варапаеўскага сельскага Савета Іна Касарэўская, старшыня раённага савета ветэранаў Ганна Літвіновіч. Усе яны адзначалі, што Аляксей Аліхвер шмат увагі ўдзяляў вывучэнню грамадскай думкі, своечасова разглядаў звароты выбаршчыкаў, імкнуўся задаволіць іх запыты. Пастаянна працаваў у цесным кантакце з кіраўнікамі ўсіх суб’ектаў гаспадарання, якія знаходзіліся на Варапаеўшчыне.
— Дзякуй вялікі за такія шчырыя віншаванні і пажаданні, — гаварыў расчулены імяніннік. — Мне таксама было лёгка з вамі працаваць. Вы ішлі мне насустрач, дапамагалі вырашаць шматлікія пытанні, якія на мясцовым узроўні вырашыць было немагчыма, раілі, падстаўлялі надзейнае плячо. Заўсёды рады сустрэчы з кожным з вас. Прыемна, калі прыязджаю ў Варапаева і людзі падыходзяць, вітаюцца, цікавяцца здароўем. Мне нікому не сорамна глядзець у вочы, бо жыў і працаваў дзеля іх, адстойваў інтарэсы, чым мог, дапамагаў.
Мінула восем гадоў, як юбіляр пакінуў работу. Летам сумаваць не даюць шасцёра ўнукаў, клопаты ў агародзе. Зімой разам з жонкай Святланай Лукічнай, з якой у шлюбе амаль 50 гадоў, наведваюць раённыя мерапрыемствы, шмат ходзяць пешшу. Святлана Лукічна закончыла Віцебскі педагагічны інстытут і 29 гадоў адпрацавала настаўніцай хіміі і біялогіі ў ляхаўшчынскай школе. Цяпер яна актыўная ўдзельніца народнага хору ветэранаў, чалавек надзвычай творчы: выпусціла два зборнікі вершаў. Аліхверы выхавалі двух годных сыноў і дачку. Сёння тыя збяруцца ў бацькоўскім доме, а потым адправяцца святкаваць юбілейныя дні нараджэння бацькі і маці (у Святланы Лукічны дзень нараджэння быў 1 студзеня).
Доўгіх, здаровых і насычаных гадоў вам, юбіляры!
Анна Анішкевіч
